- 2010-08-20
- 899
- 7,084
سالیان طولانی صنعت سینما به دنبال راه حلی بود تا با استفاده از CD بتواند نوار ویدئو را کنار گذاشته و به آرشیو جامع تری دست یابد. پس از سال ها تلاش DVD ها وارد بازار شدند. نکته حائز اهمیت در DVD وجود ظرفیت بالا می باشد . در حالی که CD می تواند تنها ۷۰۰ مگا بایت اطلاعات را ذخیره کند ، کمترین ظرفیت DVD معادل ۴/۳ گیگابایت است و ظرفیت های بالاتر آن هم موجود است.
برای ذخیره اطلاعات در رایانه از دوگونه دیسک استفاده می شود. این دیسک ها را می توان به مغناطیسی و نوری تقسیم بندی کرد. فلاپی دیسک ها و هارددیسک ها دو نمونه متداول از دیسک های مغناطیسی هستند که از آنان در بیشتر رایانه های شخصی که در منازل و ادارات مشغول سرویس دهی هستند استفاده می شود.
اطلاعات به صورت مغناطیسی روی دیسک های اشاره شده ذخیره می شود. اما در دیسک های نوری به جای استفاده از تکنولوژی مغناطیسی از فناوری نور به منظور ذخیره و بازیابی اطلاعات استفاده می شود به علاوه روی دیسک های مغناطیسی می توان اطلاعات را برای چندین بار ذخیره و بازیابی کرد اما در دیسک های نوری این امکان وجود نداشته و تنها می توان برای یک بار نوشتن اطلاعات را انجام داد.
استانداردهای دیسک های نوری به کار گرفته شده برای رایانه را می توان به دو گروه تقسیم بندی کرد:
۱) CD
اولین نمونه از دیسک های نوری به منظور ذخیره اطلاعات را می توان CDها دانست. این قبیل از حافظه ها ذخیره سازی مطلوبی را به منظور ذخیره داده های صوتی در اختیار کاربران قرار می دهد. درایوهای CD به عنوان یکی از اساسی ترین قطعات رایانه های امروزی مورد استفاده واقع می شود. قطر این دسته از حافظه ها در حدود ۱۲۰ میلی متر و ضخامت آن یک دوم میلی متر است و در حدود ۶۵۰ تا ۷۰۰ مگا بایت اطلاعات را می توان روی آن قرار داد که این حجم از اطلاعات در حدود ۷۴ دقیقه موزیک با کیفیت بسیار عالی خواهد بود.
جنس CD ها معمولاً از پلاستیک بوده که بیشتر آن از نوعی پلاستیک مخصوص با نام پلی کربنات تزریقی استفاده می شود که در زمان تولید ، پلاستیک مذکور توسط ضربه های میکروسکوپی نشانه گذاری شده و یک شیار حلزونی از داده روی آن ایجاد می شود.
در زمانی که قسمت شفاف پلی کربنات در حال شکل پذیری است یک لایه آکریلیک برای حفاظت روی سطح آلومینیوم پخش می شود. هر CD دارای یک شیار حلزونی از سمت داخل به سمت خارج است که اطلاعات بر روی این شیارها قرار می گیرد.
۲) DVD
شعاع و ضخامت DVD مانند CD است و به روش مشابهی نیز تولید می شود اما قضیه ای که سبب می شود حجم ذخیره سازی بالا را در یک DVD داشته باشیم فشرده بودن طراحی DVD نسبت به CD است.
روش ذخیره اطلاعات در DVD به صورت برآمدگی هایی در سطح دیسک می باشد . یک دیسک DVD از چندین لایه پلاستیک پلی کربنیت تشکیل می یابد که با روش تزریق روی هم قرار می گیرد. پس از مرحله تزریق لایه شفافی روی برآمدگی های دیسک قرار می گیرد و روی آن نیز یک لایه طلایی قرار داده می شود . در پشت برآمدگی ها نیز یک لایه آلومینیوم قرار داده می شود و سرانجام روی لایه بیرونی یک لایه لاکی شکل قرار می گیرد.
زمانی که درایو را در درایو خواننده قرار می دهیم اشعه لیزر به درایو تابانده شده و از لایه پلی کربنات گذر کرده و به آلومینیوم برخورد می کند و سپس بازگردانده می شود و خواننده درایو براساس تغییرات ایجاد شده در مدت زمان انعکاس پرتو عبور کرده از حفره های کوچک، حفره های دیسک ها را مشخص کرده و اطلاعات را می خواند.
برای ذخیره اطلاعات در رایانه از دوگونه دیسک استفاده می شود. این دیسک ها را می توان به مغناطیسی و نوری تقسیم بندی کرد. فلاپی دیسک ها و هارددیسک ها دو نمونه متداول از دیسک های مغناطیسی هستند که از آنان در بیشتر رایانه های شخصی که در منازل و ادارات مشغول سرویس دهی هستند استفاده می شود.
اطلاعات به صورت مغناطیسی روی دیسک های اشاره شده ذخیره می شود. اما در دیسک های نوری به جای استفاده از تکنولوژی مغناطیسی از فناوری نور به منظور ذخیره و بازیابی اطلاعات استفاده می شود به علاوه روی دیسک های مغناطیسی می توان اطلاعات را برای چندین بار ذخیره و بازیابی کرد اما در دیسک های نوری این امکان وجود نداشته و تنها می توان برای یک بار نوشتن اطلاعات را انجام داد.
استانداردهای دیسک های نوری به کار گرفته شده برای رایانه را می توان به دو گروه تقسیم بندی کرد:
۱) CD
اولین نمونه از دیسک های نوری به منظور ذخیره اطلاعات را می توان CDها دانست. این قبیل از حافظه ها ذخیره سازی مطلوبی را به منظور ذخیره داده های صوتی در اختیار کاربران قرار می دهد. درایوهای CD به عنوان یکی از اساسی ترین قطعات رایانه های امروزی مورد استفاده واقع می شود. قطر این دسته از حافظه ها در حدود ۱۲۰ میلی متر و ضخامت آن یک دوم میلی متر است و در حدود ۶۵۰ تا ۷۰۰ مگا بایت اطلاعات را می توان روی آن قرار داد که این حجم از اطلاعات در حدود ۷۴ دقیقه موزیک با کیفیت بسیار عالی خواهد بود.
جنس CD ها معمولاً از پلاستیک بوده که بیشتر آن از نوعی پلاستیک مخصوص با نام پلی کربنات تزریقی استفاده می شود که در زمان تولید ، پلاستیک مذکور توسط ضربه های میکروسکوپی نشانه گذاری شده و یک شیار حلزونی از داده روی آن ایجاد می شود.
در زمانی که قسمت شفاف پلی کربنات در حال شکل پذیری است یک لایه آکریلیک برای حفاظت روی سطح آلومینیوم پخش می شود. هر CD دارای یک شیار حلزونی از سمت داخل به سمت خارج است که اطلاعات بر روی این شیارها قرار می گیرد.
۲) DVD
شعاع و ضخامت DVD مانند CD است و به روش مشابهی نیز تولید می شود اما قضیه ای که سبب می شود حجم ذخیره سازی بالا را در یک DVD داشته باشیم فشرده بودن طراحی DVD نسبت به CD است.
روش ذخیره اطلاعات در DVD به صورت برآمدگی هایی در سطح دیسک می باشد . یک دیسک DVD از چندین لایه پلاستیک پلی کربنیت تشکیل می یابد که با روش تزریق روی هم قرار می گیرد. پس از مرحله تزریق لایه شفافی روی برآمدگی های دیسک قرار می گیرد و روی آن نیز یک لایه طلایی قرار داده می شود . در پشت برآمدگی ها نیز یک لایه آلومینیوم قرار داده می شود و سرانجام روی لایه بیرونی یک لایه لاکی شکل قرار می گیرد.
زمانی که درایو را در درایو خواننده قرار می دهیم اشعه لیزر به درایو تابانده شده و از لایه پلی کربنات گذر کرده و به آلومینیوم برخورد می کند و سپس بازگردانده می شود و خواننده درایو براساس تغییرات ایجاد شده در مدت زمان انعکاس پرتو عبور کرده از حفره های کوچک، حفره های دیسک ها را مشخص کرده و اطلاعات را می خواند.